Fecre Mektup-Göz

Bir çöl gecesine, kapkara bir çift göze adanmış yaşamın inanmış kalbine!..
“Güzellik, sadece çöl gecesi gibi derin ve karanlık gözlerde olurdu aslında…”
Karanlığa bakmayı bilmeyen gözlerin, hakikati ve nurunu bulması imkansızdı.
Anlamak zahmetli,
Algılamak meşakkatli,
Bilmek ise beyt’ül Hüda’ya hapsetmekti.
Pervane olmak gerekliydi, şem’in nurunun vuslatına.
Vuslatını bekleyen yürek yorulmamalıydı. İlk gün aşkıyla fedakar, son gün hüznüyle hasreti içinde yaşamalıydı.
Son nazarında, son güne bırakılan hüznünde, gözde yine ilk günün aşkı olmalıydı…
Bu ayrılığa bakış değil, ebede ve ebedi hayatın beraberliğine müjde olmalıydı.
Uzun ve karanlık bir yolculuğun perde arkasında bir nur, bir huzur, bir mutluluk olmalıydı aslında…
Bir nazara, bir gözbebeğinin ışıltısına sunulan hayatın ödülü, ahir hayatın sonsuzluğu ile yaşanmalıydı iki yürek tek bir nefeste.
Saklı durmuyor mu göğüs kafesimizin altında uzak yakın her şeyi barındıran yüreğimiz. Yüreğe hapsolmuş olanlarla , bir çift gözbebeğinin ışıltısıyla hem dünyamız hem ahirimiz sonsuz olsun.